مرثیه ای به نام ورشکستگی صنعت ایران

این روزها بیش از همیشه اخباری در صفحه اول خبرگزاری ها دیده می شود که هر چه بیشتر نشان از ورشکستگی اقتصادی در ایران است ، بیکارشدن کارگران در صنایع خودرو سازی ، صنایع تولید مواد اولیه و شرکت های پیمانکاری معضل بزرگی شده است که هر لحظه وسعت آن گسترده تر میشود شاید اینگونه تصور شد که این وضعیت مربوط به امروز و یا دیروز نبوده و دیر بازی است که این وضعیتی  وجود داشته .

 ولی آنچه که مسلم است این وضعیت  این روزها در بیشترین حد خود است و  وقتی بیشتر نمایان میشود که نگاهی به وضعیت اقتصادی خانواده ها بیاندازیم ، تورم روز افزون و سیر صعودی قیمت ها  آنچنان شدت گرفته که صدای خرد شدن کمر قشر ضعیف جامعه  زیر این فشار به وضوح شنیده میشود ،

 اما آنچه باعث نگرانی بیشتری شد  بیکاری بیش از سه هزار نفر از نیروهای کارخانه ایران خودرو در واحد تبریز که مسئول تولید وانت پیکان است  .

آنچه که مسلم است وانت پیکان میبایست  سالها پیش از رده تولید خارج میشد  و طی یک مسیر مشخص تولید محصول دیگری آغاز شود ، هر چند در اینگونه موارد تجربه بسیار موفقی نداشتیم به عنوان نمونه با خروج پیکان سواری از رده محصولات  از کارخانه رقیب پراید و دیگری محصول ناقصی به نام پیکان آردی به عنوان  جایگزینی به وجود آمد ، آیا امروز مدیران دیروز میتوانند بگویند که موفق بوده اند

آری چرخه تجربه مدیران امروز سرزمین از هر سو باعث از بین رفتن اموال مملکت گشته است همچنان که امروز براثر همان کج مدیریت ها تولید وانت پیکان یک شبه متوقف شد و ما حصل آن بیکاری کارگران از یک سو و از سویی دیگر انبار بیش از 40،000 وانت پیکان در محوطه کارخانه است ، چه کسی مسئول بیکاری کارگران واز بین رفتن خودروهایی است که به طور مستقیم از اموال مملکت هستندخواهد بود ، در این نوشتار سعی بر حمایت از این کارخانه و محصولش نداشته و ندارم بلکه نگاهی بود بر آنچه که بر ما میگذرد لج بازی مدیرانی که هیچ بوئی از منافع ملی نبرده اند و فشار مضاعفی که بر مردم در اثر اینگونه اقدامات وارد میگردد همان اصلی  که سالها است فراموش گشته است …..